Pierwsze dopasowanie procesora mowy systemu implantu ślimakowego jest dla pacjentów oraz ich rodzin momentem szczególnym, wyczekiwanym z wieloma nadziejami i obawami. Dokonuje się wtedy aktywacji wszczepionego wcześniej implantu, umożliwiając słyszenie. Rozpoczyna się zatem tworzenie „słuchu elektrycznego” dającego szansę na rozumienie mowy w przyszłości.

Wszczep Implant ślimakowy stanowi szansę dla osób z obustronną całkowitą głuchotą lub głębokim niedosłuchem na odbieranie wrażeń słuchowych, czyli po prostu słyszenie.

Zanim jednak implant ślimakowy przyniesie oczekiwane przez pacjenta efekty, dając mu możliwość odbierania dźwięków, a przede wszystkim rozumienia mowy, trzeba zaprogramować procesor mowy dobierając odpowiednie parametry stymulacji elektrycznej.

Wszczep ślimakowy – mikroelektroniczne urządzenie biomedyczne przekształca dźwięk w prąd elektryczny i omija uszkodzony narząd zmysłu słuchu doprowadzając bodziec bezpośrednio do zachowanych włókien nerwu słuchowego. Powstała w ten sposób aktywność nerwowa wędruje szlakami drogi słuchowej do kory mózgowej. Osoby, które posiadają doświadczenia słuchowe i dysponują pamięcią, odbierają w ten sposób bezpośrednio wrażenia słuchowe. Trudno jest przewidywać, jak te odczucia są interpretowane początkowo przez dzieci z głuchotą wrodzoną, które nie odbierały wcześniej bodźców akustycznych i nie mają doświadczeń słuchowych. Jednakże w miarę ich nabywania, także te dzieci reagują na dostarczane przez wszczep bodźce słuchowe i wykazują zdolność wykorzystywania w sposób sensowny informacji dostarczanej tą drogą. A więc w odniesieniu do dzieci z prelingwalnym uszkodzeniem słuchu, u których proces uczenia się mowy i języka jest naprawdę bardzo trudny, wprowadzenie wszczepu ślimakowego przyniosło z sobą możność wykrywania, różnicowania, identyfikacji i rozumienia dźwięków mowy. Na bazie tych umiejętności dziecko może rozwinąć systemową sprawność językową w takim zakresie, w jakim nie było to możliwe za pomocą klasycznych aparatów słuchowych.

W trakcie leczenia głębokiego niedosłuchu z wykorzystaniem systemów implantów ślimakowych stosowane były do tej pory wyłącznie psychofizyczne badania właściwości słuchu elektrycznego. Na ich podstawie, a więc na podstawie subiektywnej reakcji pacjenta, prowadzone było ustawienie procesora mowy. Procesor mowy, będący zewnętrzną częścią systemu implantu ślimakowego, przetwarza dźwięki na impulsy elektryczne stymulujące nerw słuchowy. Przetworzone sygnały są następnie przesyłane za pośrednictwem fal radiowych do implantu. Ustawienie procesora nazywane często programowaniem polega na dobieraniu parametrów impulsów elektrycznych stymulujących nerw słuchowy tak, aby powodowały one pożądane wrażenia słuchowe. Proces ten pełni kluczową rolę w opiece nad pacjentem implantowanym, mając decydujący wpływ na możliwości słuchowe pacjenta, w tym poziom rozumienia mowy. Poszerzenie kryteriów kwalifikacyjnych do stosowania systemów implantów ślimakowych, a zwłaszcza włączenie do programu implantowania małych dzieci już od pierwszego roku życia, spowodowało zwiększenie zainteresowania metodami obiektywnymi, nie wymagającymi współpracy pacjenta.